ÇOCUK OLMAK

Çocuk olmak Dünyanın en güzel duygusudur. Çocuk her zaman umut taşır, saftır, yüreği sevgi doludur, kötülük düşünmez, yufka yüreklidir, minicik  beyinlerine ve yüreklerine kocaman dünyayı yerleştirirler. Bulunduğu şartlar ne olursa olsun yüzlerindeki ifade heyecan verir. Bazen çevrelerinde olup bitenlerden bihaber olmanın avantajlarını yaşarlar. Yaşadıkları ortamlardaki olumsuz şartlarda dahi o kendi ilgi alanına giren durumlara takılır kalır. O basit plastik bir oyuncakla mutlu olur, o bir sakız ile mutlu olur, o bir tebessüm ile mutlu olur, o saçlarının okşanmasıyla mutlu olur, hayalleriyle mutlu olur… Onlar için o kadar çok mutlu olacak etmenler vardır ki?

Yılda 1 ya da 2 defa ancak yırtılıp ya da küçülünce alınan ayakkabısıyla mutlu olan, bir kaç yıl üst üste giyinebilmesi için en az 2 beden büyük alınan, elleri içerisinde görünemeyen kabanının içine gömülen çocuk mutlu, renkli şekerler, pamuklu şeker ya da daha ender yiyebildikleri elmalı şekeri yerken gözleri ışıldayan çocuk mutlu, 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı ya da 19 Mayıs Gençlik ve Spor Bayramı etkinliklerinde aldığı küçücük rol ile heyecanından  günlerce uyuyamayan çocuk mutlu, dışarıda karşılaştığı öğretmeni tarafından selamlanan çocuk mutlu.. Bu mutluluklar daha çok sıralanabilir. Ne yazık ki çocukların çocuk gibi  bu tarz mutlulukları, doyumlu olmaları 2000’li yıllardan önceydi. 1980’li yılların sonu 1990’lı yılların başında en son çocuk olundu. O kuşak mutlu olmayı bilirdi, çocuk saflığında çocuklardı. Sokakta top oynadılar, saklambaç oynadılar, arkadaşları ile paylaştılar, beyinlerini işleyen öğretmenleri ve yetiyorsa aileleri idi. Manevi ve milli duygularını yoğun yaşayan çocuklar yine onlardı. Dini bayramlarda komşulardan başlayıp aile bireylerinin bayramlarını kutlayan onlardı. Milli bayramlarda günün anlam ve önemini zihinlere kazıyan yine onlardı. İstiklal Marşı işitildiğinde nerede olursa olsun olduğu yerde hazır ol vaziyetinde okuyan o nesildi.

İlerleyen yıllarda gelişen teknoloji, bireysel yaşam, çocukların isteklerinin geri çevrilmemesi, özenti, marka düşkünlüğü, batı özentili nesli bilinçsiz ve zor insanlar haline getirdi. En önemlisi milli duyguları zayıf nesil geliyor. Maneviyata doyumsuz çocuğu maddiyat ile doyurmak mümkün mü? Dijital dünyada sanal arkadaş, sanal nesneler, sanal oyunlar, sanal.. sanal sıralanır.

Nerede hata yaptık? neleri görmezden geldik? Milli duygularımıza neden kelepçe vuruldu? Bazı değerlerimizi, örf, adet, gelenek göreneklerimizi neden unuttuk ve neden utanıyoruz? Bu soruların muhatabı biz ebeveyn ve eğitim sistemi de kendisini sorgulamalıdır!

Bu yıl 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramından bir kaç gün önce yakın çevremdeki çocuklarla konuştuğumda kendilerinin artık okullardaki kutlamalara katılmak istemediklerini gördüm. Bayramdan bir önce olan Pazartesi gününü de evde geçirmek için anne ve babalarına ısrar ettiklerini gördüm. Doğrusu için için üzüldüm. Bir an zaman şeridi üzerinde kendi çocuklarımın o yaşlarına yani ilköğretim zamanlarına gittim. Hayır hayır onlar bayram heyecanını yaşıyorlardı. Günler öncesinden yapılan provalar dahi anlamlıydı çocuklar için. Kendi devreme doğru yol aldığımda içimi bir heyecan sardı. O günleri adeta yaşadım. Günler öncesinden yapılan provalardaki trampet sesleri bütün sokakta duyulurdu. Özel kıyafetler dikilirdi. Bu kıyafetler gece elbisesi tarzından normal sokak kıyafetine varıncaya kadar çeşitliydi. Bu tarz kıyafetiyle katılım vardı, izci kıyafetiyle katılım vardı, sadece şort ve atletle katılım vardı. Çeşitli kıyafetler içerisindeki her çocuk mutluydu, gözleri ışıldıyordu. Bayram sevinci doyasıya yaşanırdı. Çocuklarını izleyen aileler ile bu mutluluk perçinleşiyordu.

Çocuk olmak büyüme hayalleri kurmak demektir. Büyüyünce de çocukluk özlenilen süreçtir.

Geçen yıllar bazı duyguları küllendirmeye neden oluyor. Eski heyecan yok, evet yok. Bu yıl 93. Yılı kutlanan 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı’nın geçen yıllara göre daha coşkulu kutlandığı basında yer alınca üzerimdeki siyah bulut kalktı sanki. Mutlu oldum. Uyansın gençlik, uyansın çocuklarımız, uyansın eğitimcilerimiz.

Ulusumuzun 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı kutlu olsun.