Yine 41 kere maşallah diyelim mi?

Bu defa da birlikteliğimizin 41. Yılına 41 defa maşallah gelsin.

Her çocuk doğar, ailesinin kanatları altında büyür, ideallerini gerçekleştirme peşinde kendisi de ailesi de koşar, iyi bir tahsil yapabilmesi için seferber olunur, altın bileziği çocuğunun koluna takan onu iş güç sahibi yapan aile çocuğunun evlenmesini ister, o mürüvvetini görmek hayali bitmez.

O gerçekleşir, bu defa torun beklentisi başlar.

Derken 2. nesil aile bu defa kendi çocuğu için ebeveyn rolünü üstlenir anne babasının yaptığı fedakârlığı kendisi üstlenir.

2020 yılı felaketler ile geldi. Elazığ önce 24 Ocak depremi ile sarsıldı. Her anlamda olduğu gibi eğitim hizmeti de kısmen aksamıştı. 2 hafta yüz yüze eğitimden sonra Covid 19 belası sardı Dünyayı. Her alanda ve her anlamda bütün dünya etkilendi. Alınan önlemler aynıydı. Örneğin; eğitimin her seviyesi artık uzaktan eğitim olarak devam etti.

13 Mart 2020 Cuma günü son yüz yüze eğitimi yaptık ve 16 Mart 2020 gününden itibaren de derslerimizi uzaktan eğitim şeklinde gerçekleştirdik. Üniversitemiz oldukça erken sistemi açtı. Bu dönem uzaktan eğitim sistemi mutlaka biz hocaları oldukça fazla yordu ve zaman aldı. Biz hocaların görevlerimizi yerine getirdiğimize inanıyorum. Bütün ders notlarıma ait PowerPoint sunumlarım olduğu halde bütün hafta tekrar gözden geçirerek hem sunumlarımı hem de ders anlattığım görüntülü videomu sisteme yükleyerek dersimi en iyi şekilde vermeye gayret ettim. İlgili öğrenciler birçok iletişim kanallarından da bana ulaşarak sorularını yönelttiler. Hatta videoların daha kaliteli ve üzerinde işlem yapılabilmesi ve sisteme yüklenmesi için ayrıca program satın aldım.

Özel günler bazı insanlara göre kapitalist düzenin bir parçası gibi görünse dahi her gün değeri daha artan babalarımız için neden özel bir gün olmasın ki? Ailenin dayanağı ve temeli olan anne babaların tutumları yuvalarının devamında, çocukların yetişmesinde, soy ağaçlarının devamında oldukça büyük rol oynamaktadır.

Her özel günün bir hikâyesi olduğu gibi babalar gününün de bir hikâyesi vardır. Şöyle ki; bazı araştırmacı tarihçilere göre ABD’de West Virginia’da yaşayan John Dowdy’nin annesi ölünce babası annelik ve babalık görevini birlikte yapıyor. John babasının bu fedakârlığını görünce babası William Smart’a özel bir gün hediye etmek istemiş. Babasının doğum günü olan 5 Haziran’ın babalar günü olarak kutlanmasını istemiş ise de babalar günü ilk defa 19 Haziran 1910’da Washington-Spoken’da kutlanmış ve yaygınlaşmıştır. Babalar günü tarihi değişerek 1966 yılından sonra Haziran ayının 3. Pazarı olarak kararlaştırılmıştır.

Dile kolay bir kurumda 41 yıl çalışmak, 41 yıl emek vermek. 40 rakamını içeren deyimlerimiz vardır. 40 sayısının özel ve uğurlu bir sayı olduğuna, bazı tabiat varlıklarını temsil ettiğine inanılır.  Eski Doğu ülkelerinde Hindistan’da ve Türklerde büyük önem taşıyan kırk sayısının dinde, astrolojide, astronomide, edebiyat ve tasavvufta ayrı ayrı anlamları vardır. İşte 40’lı sayıları seven ve uğuruna inanan birisi olarak, Fırat Üniversitesine 41 yıl hizmet veren eşim Prof. Dr. Asaf Varol’a 41 defa maşallah diyerek uğurlayacağız.

Elbette planını bildiğim ve hatta ön görüşmelerde bulunduğum halde, karar aşamasını beraber yaşadığımız halde Pazartesi (8 Haziran 2020) günkü Günışığı Gazetesindeki köşe yazısını okurken gözyaşlarıma hakim olamadım. Hem tırnaklarıyla kazıyarak bu seviyeye nasıl geldiği, hem çocukluğunda çektiği eziyet, hem uğradığı haksızlıklar hem de gözümün önünden akıp giden rakamsal 41 yıl, ama nerdeyse 41 güne sığacak gibi kısa gelen bir birliktelik… O köşe yazısı gerçek hayıtının kısa kısa kareleriydi.

14 Mart 2020 tarihinden beri Korona virüsünden dolayı kendimizi evlerimize kapattık. Kimileri eve gönüllü kapandı, kimileri de kısıtlamalardan dolayı kendilerini eve kapatmak zorunda kaldılar. Büyük şehirlerde hafta sonları uygulanan kısıtlamalar yine bazılarını sıktı, bazıları ise gerekliliğine inandı.

Ramazan Bayramında Elazığ’da kısıtlamalar tüm Türkiye’de olduğu gibi 4 gün uygulandı. Doğrusu beklediğimiz ve mutlu olduğumuz bir uygulama oldu. Biliyorum ki; bayramda kısıtlama uygulanmasaydı, bayramlaşma eskisi gibi olmasa da büyükleri bilinçsizce ziyaret edecekler mutlaka olacaktı. Büyüklere verilebilecek en büyük zarar olacaktı. Yerine teknoloji kullanılarak dijital dünyada görüşmeler yapılmıştı. Kısıtlamanın bittiği gün saat 24.02 de araçlar yollara çıktı. Sanki araç içerisinde bekleyip o saatte kontağı açtılar. Şaşırmamak mümkün değil. Önceden bilgilendirildiği için insanlar zaten gerekli ihtiyaçlarını temin ettiklerini düşünüyorum.