Elazığ nereye gidiyor?  Elazığ Doğu’nun Paris’i, Elazığ Doğu’nun incisi sözleriyle biz kendi kendimizi kandırır olmadık mı? Bu sözler artık sadece dilde ya da hafızalarda… Biz Elazığ sevdalıları belki eksiği ve güzellikleri ile gözü kapalı seviyoruz memleketimizi.  Ancak bu karşılıksız bir memleket sevgisidir. Şehirde eksiklikleri gördükçe değil üzülmek, insan kahroluyor.  Doğunun yıldızı Elazığ’a ne oldu? Kimler sahip çıkmadı ya da çıkmıyor? Halk bilinçli mi değil?   

Üniversite gençliği deriz. Sorumluluklarını almış deriz. Kişilik gelişimleri tamamlanmış deriz. İş bitirir deriz. Yaratıcı deriz, üretken deriz, ufku açık yeni ufuklar peşinden koşar deriz. Neden çünkü gençlikten beklentiler bu ve benzer özelliklerdir. Ancak genele yaymak mümkün değildir. Bu ve daha fazla özellikleri kendilerinde barındıran gençlerimiz olduğu gibi bu değerlerden daha az veya nasiplenmeyen gençlerimiz de var. Eğitimin her safhasında gençleri gözlemlemek mümkündür. Çocuk ve gençleri ilgi alanlarına göre yönlendirmek, eğitimcilerin kuvvetli gözlemleri sonucu gerçekleştirilmelidir.

Yaz okullarının amacı, yaz aylarında üniversitelerde bazı derslerin açılarak öğrencilerin 3 dersi geçmemek üzere ders almalarını sağlamaktır. Yaz okullarının öğrencilere en büyük katkısı, başarısız oldukları dersleri yaz aylarında takip ederek dönem kaybetmelerinin önüne geçilebilmektedir. Bunun haricinde başarılı olan öğrencilerin üst sınıflardan bazı dersleri alarak, ileriki yıllardaki derslerini azaltmak ya da daha kısa sürede mezun olmalarını sağlamaktır.

1980 öncesinde sendika denilince, hükümetlere karşı politik direniş içerisinde yer alan kitleler anlaşılıyordu. Sendikalara üye olanlar genelde belirli bir politik düşüncenin yayılmasını hedefliyordu. Sol görüşlü sendikalar çoğunlukta idi. Nerede bir eylem vardıysa, sendika üyelerinin orada boy göstermesi beklenen bir hareketti. Sendikal hareketlerin ürünü olarak sendika patronları türemişti. Kendilerine bağlı üyelerin haklarını savunmak için mücadele veren görünümleri söz konusu idiyse de aslında bazı sendikaların yöneticileri kendi maddi menfaatlerinin peşindeydi.

Ölümün yüzü soğuk deriz. Hem de nasıl soğuk… Özellikle tanıdıklarımızı kayıp ettikten sonra onunla olan diyalog veya paylaşımlar film şeridi gibi göz önünden geçer. Tanımazsak bazen “Allah rahmet etsin” der geçiştiririz, bazen beynimizi sorgularız, anılarımız var mıydı? Diye. Bazen gözyaşları damla damla durmadan akar, bazen olamaz böyle bir haber deriz, bazen şaka ya bu sevimsiz bir şaka deriz…