Osmanlı zamanında yeniçeriler güvenliği sağlıyordu. Yeniçeri Ocağının kaldırılmasından sonra bu görevi zabıtalar üstlenmişlerdi. Zabıtaların görevleri sürecinde karışıklıklar yaşanmaya devam etmişti. Ayrı ayrı kurumlara bağlı olarak yürütüldüğü için karışıklık hızla devam etmekteydi. Bu karışıklığı ortadan kaldırmak için çalışmalar yapılmıştı. Bu çalışmaların sonucunda zabıta olarak nitelenen teşkilat 10 Nisan 1845 tarihinden itibaren ilk polis teşkilatı olarak İstanbul’da kuruldu. Bu çalışmalardan sonra dahi polis hizmetleri Yeniçeri Ağalarından sonra Serasker ve polis adını taşıyan teşkilat ile yürütülmüştür.

Son olarak 29 Mart 2009 yılında yapılan yerel seçimler 5 yıl aradan sonra  resmi adıyla Mahalli İdareler Genel Seçimleri  30 Mart 2014 Pazar günü yapıldı. Aylardır bir çok yerde ortak konu siyaset idi. Elbette herkese göre doğruluk ve öncelikler farklıydı.  Heyecanlı tartışmalar günlerce gündeme oturdu. Genel seçim havasında yoğun seçim  kampanyaları yaşandı. Nihayet sonuçlandı. Şimdi de seçim sonucunda hayal kırıklığına uğrayanlar oldu,  umutlarını kayıp edenler oldu, sevinenler oldu, yeni yeni umutların heyecanını yaşayanlar oldu.

21 Mart denince ilk akla gelen Nevruz Bayramı. Nevruz da ilkbaharın başlangıcını hatırlatır.  Farça’dan dilimize geçen Nevruz ifadesi zaten “Yeni Gün” anlamını taşımaktadır. Nevruz farklı kültürler tarafından benimsenmiştir. İran ve Bahai takvimine göre yılın ilk günü anlamına gelir. Orta Asya’dan Balkanlara kadar olan ülkelerin çoğunda Nevruz kutlanmaktadır. Özellikle Türk Cumhuriyeti ülkelerinden olan Kazakistan, Azerbaycan, Kırgızistan, Türkmenistan ve Türkiye’de coşkuyla kutlanmaktadır. Türk Cumhuriyetleri ülkelerinin birçok şarkı ve şiirlerin söz yazarlarında Nevruz ozanlara ilham vermiştir. Her yıl Elazığ’ımızda yapılan “Hazar Şiir Akşamları” etkinliklerinde Türk Cumhuriyetleri’nden gelen ozanların Nevruz’u sanat ve edebiyatta ne kadar çok işlediklerini işitiyor ve görüyorum.

2008 Ocak ayından beri Siirt’te yerel yayımlanan Umut Gazetesinde her hafta düzenli köşe yazıları yazıyordum. Elbette ki neden Siirt diyeceksiniz? 2007 Eylül ayında Rektör Vekil olarak Siirt Üniversitesinde göreve başlayan eşim Prof. Dr. Asaf Varol’un yanına aralıklı gidip geliyordum.  Her gidişte sadece birkaç gün kalabiliyor ve bu arada çevreyi görmek de istiyordum. O tarihlerde Pervari İlçesi Kaymakamı Sayın Nurettin Dayan ve değerli eşi Özlem Hanım’ın misafirleri iken, Botan çayına gitme programı yapılmıştı. Misafir olarak itiraz edemediysem de içimde bir tedirginlik vardı. Çünkü Dicle nehrinin bir kolu olan Botan çayının etrafında terör bağlamında birçok olayın yaşandığını biliyordum.

Güvenlik tedbirleri alındı, yola çıktık, ama yol daracık ve toprak… Bir taraf dağ, bir taraf uçurum ve aşağıda kıvrılan su yatağı… Manzara çok güzel, doğa hiç tahrip olmamıştı, etkilenmemek mümkün değildi. Yol bitmişti, Botan çayının kenarındaydık, sağ salim gelmenin sevinci vardı. Botan’ı çevreleyen dağlardan kendimi alamıyordum. Coşarcasına ilerleyen suyun çıkarttığı sesin verdiği bir huzur vardı içimizde!

Okula başlayan çocuklar eğitsel kollar ile tanışır. Öğrenciler kollarda görev alabilmek için çaba sarf ederler.  Kol çalışmalarının çocuklara yükledikleri görev ve sorumluluk duygusunun  temeli, işte orada atılır. Aslında çok önemli olan sosyal çalışmalar eğitimde ilk gelişim  temelini  oluşturur.  Yıllar öncesini hatırlıyorum bazen veliler eğitsel kol faaliyetlerini dahi çocuğu için vakit kaybı olarak görmekte idiler.  Hatta öğretmenlerimiz de yönetmelik gereği eğitsel kol seçimlerini yaparak sadece kağıt üzerinde bırakmadılar mı?  Faaliyetler aile ve öğretmenin az da olsa sosyal yapısıyla ilgiliydi. Bazen çocuklar umduklarını bulur, yaptıkları etkinliklerden zevk alırlardı. Biz toplum olarak belki yıllar önce çocuklarımız için sosyal etkinlikleri zaman kaybı, hatta derslere engel olarak görürken şimdi daha çok bilinçli ve daha iyi imkanlara sahip olan aileler artık çocuklarını etkinliklere kendileri yönlendirmektedirler.