Okulların açılmasına birkaç gün kaldı ama Milli Eğitim tam bir kördüğüm. Veliler doğru net bilgi alamamanın sıkıntısı içerisinde oldukları için kararsız, şaşkın ve  mutsuz. O kadar çok belirsizlikler var ki? Her dönem ayrı sıkıntılar ile veliler ayrı ayrı yerlerden doğru bilgi alma peşindeler.  Oturtmaya çalışılan 4+4+4 sistemi tam düşünülmeden alelacele uygulamaya konuldu. 66 aylık oyun çağındaki çocuklar sıralara oturtuldu. Öğretmenler hazırlıksız, çocuk hazırlıksız, veliler hazırlıksız ve  kararsız, belirsizliklerle dolu bir eğitim yoluna karamsar bakıyorlar. Derken Bakan Ömer Dinçer zamanında “öğrencilere özgürlük getiriyoruz” dediği kılık kıyafet serbestliği zaten sancılı başlamıştı. Ani alınan kararların uygulamaya geçmesi mutlaka bir çok sıkıntıyı birlikte getirmektedir. Aceleyle uygulamaya konulan eylemler şimdi de geri adımla düzeltilmeye çalışılıyor. İlk öğretim basamaklarındaki okullar ayrılıyor, yani ya ilk 4 yıl birinci basamak, ikinci 4 yıl okul ve son 4 yıl da lise olarak düzenlenmeye çalışılıyor. Bu defa binalar farklılaştı. Bazı okullarda var olan orta kısmı yok ya da ilk kısmı kapandı. Kapanmayan ya da gelecek yıl için burada bu basamakta eğitim olmayacak diye velileri yine arayış içerisine sokmaktadırlar.

60-66 aylık çocukların okul sıralarına oturtulmalarının sıkıntıları eğitim dönemi sonunda İl Milli Eğitim Müdürlüklerinden gelen rapor sonuçlarından açığa çıktı.  Sıkıntıları çözebilmek için komisyonlar kuruldu. Halen altına kaçıran çocukların sınıfta ne kadar mahcup olacakları belki o zaman düşünülmedi.

Amerika özgürlükler ülkesi olarak bilinir. Ne zaman?  Nasıl ? Kime göre? Soruları sıralanabilir. Kanıt olduğu sürece insanlaın haklarını her yerde arama şansları vardır. Ama sistemi bilmeyen yabancı insan  yol yordam öğreninceye kadar bayağı zaman harcar. Bir süre sistem içerisinde erir insanlar. Ancak zamanında gelmiş yerleşmiş, kendi aralarında lobi kurmuş azınlıkların dayanışmaları o azınlıktaki ülkelerden giden insanlara elbette çok yardımcı olmaktadırlar. Bunların başında Uzak Doğulular ve Hindistanlılar gelmektedir.

30 Ağustos Zafer Bayramı kolay kazanılmadı. Vatanları için binlerce Türk yiğidinin kanıyla sulanan bu topraklar üzerinde yaşadıkça onları anmamak mümkün mü?  30 Ağustos Zafer bayramına nasıl gelindi kısaca hatırlarsak ;

Merakla gelinen Amerika’da tuhaflıklar, Türkiye çıkışında başlıyor. 11 Eylül’de ikiz kulelerin bombalanma olayından sonra yolcuların uçağa kadar geçişleri ilk dönemlerde çok sıkı bir biçimde denetlenmekte idi. Yolcular iki farklı yerde  X Ray cihazından geçirildikten sonra sorguya tabii tutulurdu. Uygun vizesi olduğu halde neden gidiyor? Nerede kalınacak? Adres? Bavulları kim hazırladı? İçerisinde neler var? Bavullar bir yerlere emanet olarak verildi mi? Emanet paket alındı mı? gibi sorular ile muhatap olduktan sonra, el çantaları mutlaka karıştırılır ve sıkı bir biçimde kontrol edilirdi.

Kapitalist ülke denince ilk akla gelen Amerika Birleşik Devletleridir. Uzak doğudaki  bir çok ülkeyi adeta sömürüyor.  Amerika’da bir ürün alınacak olsa Made in USA bulmak gerçekten zor artık. Genellikle Asya ülkelerinden gelen ürünler fazla. Hiç azımsanmayacak miktarda Made in CHINA var. Amerika’dan ürün alıyorsam, ülkeye ait olan bir ürün olsun derseniz çok ararsınız.  Özellikle giyim, oyuncak  ve mutfak eşyaları nerdeyse yok gibi.