İnsanların yaşadıkları yerlerdeki hatıraları bazen fiziksel mekan ile bazen orada yaşayan insanlar ile bazen de yaşanılan anıları ile özdeşleşir. Bulunduğunuz yeri bütün negatif özelliklerine rağmen sevmek isterseniz seversiniz. Her şey bakış açısına bağlı ve beyinde de bitmektedir. Yaşanılan yer neresi olursa olsun gerçekler bir yana, çoğu zaman görmek istediğiniz gibi görürüz. Benim hayat felsefem bulunduğum yerdeki şartların artılarını ön

Türkiye’nin coğrafik konumunun dünyanın diğer hiçbir ülkesinde bulunmadığına inanıyorum. Asya ve Avrupa diye adlandırılan iki ayrı kıtada topraklarının olması çok ayrı bir özelliktir. Dört ayrı mevsimin yaşandığı ülkemizde, her mevsimin kendine has özellikleri mevcuttur. Bazen ülkenin bir kesiminde dağlarda kayak yapılabilirken, ülkenin diğer bir köşesinde insanlar denize girebiliyor.

Ülkemizin turizm cenneti olduğu kesin. Çok güzel sahilleri sayesinde denizle ve güneşle buluşmak isteyenler için büyük imkânlar sunar ülkemin güney ve batı sahilleri. Kış turizminden yararlanmak isteyenler için Uludağ, Erciyes, Palandöken dağları başta olmak üzere diğer birçok dağ mevcut. Vahşi dağlardan, çağlayan sulardan hoşlananlar için Doğu Anadolu Bölgemizde birçok harika yer mevcut. Ama lanet olası terör Doğu ve Güneydoğu Anadolu’da maalesef turizmin gelişmesine müsaade etmiyor. İnsanlar risk almak istemediklerinden çok istemelerine rağmen bu bölgelere gitmekten vazgeçebiliyor.  

Yıllar önce tek sınav ile öğrenci üniversiteye yerleştirilirken daha sonraki yıllarda iki aşama olan ÖSS ve ÖYS ile üniversiteye öğrenciler yerleştirildi.Yaklaşık 1.8 milyon gencin dolayısıyla ailelerin hayatlarını etkileyecek olan LYS sınavı farklı oturumlarla yapılmaktadır. Bu oturumlar Matematik Sınavı(LYS-1), Yabancı Dil Sınavı (LYS-5), Sosyal Bilimler Sınavı (LYS-4), Edebiyat-Coğrafya Sınavı (LYS-3), Fen Bilimler Sınavı (LYS-2) olmak üzere beş kısımda gerçekleşmektedir. Bu sistemin mutlaka olumlu tarafı bulunmaktadır. Dersler farklı günlere dağıtılarak öğrenci üzerindeki yük kısmen kaldırılamaya çalışılmaktadır. Ancak her şeyin teoride olduğu gibi gerçekleşmediğini düşünüyorum. 

Yaşadığımız ortam olan çevremizi güzelleştirmek, kirletmek, çirkinleştirmek, korumak yine biz insanların elindedir. Havayı, suyu, toprağı, bulunduğu fiziksel ortamı kirleten de temizleyen de biz değil miyiz? Çevre bilinci ile yetişmeyen birey, bireylerin oluşturduğu toplum çevreye farkına vararak ya da farkına varmayarak zarar verebiliyorlar.

1972 yılında Stockholm/İsveç’de Birleşmiş Miletler Çevre Konferansı yapılmıştı. Bu konferansta çevre sorunları ve çözüm önerileri dile getirilmiş, 5 Haziran gününün Dünya Çevre Günü olması kararlaştırılmıştı. Bu tarihten sonra her yıl Birleşmiş Milletlere üye ülkelerde bu özel gün için etkinlikler yapılır. Ülkemizde Başbakanlığa bağlı Çevre Müsteşarlığı 5-11 Haziran tarihleri arasını Çevre Koruma Haftası olarak kabul etti. Okullarda çevre koruma bilincinin yerleşmesi için bu hafta içerisinde birçok etkinlik yapılır. Bütün bunlar yeterli midir? diye kendi kendime sorduğumda çok eksiğimizin olduğunu görüyorum.

Daha yaklaşık 3 hafta önce anneler günü ile ilgili köşe yazımda annelik duygusu hakkındaki düşüncelerimi siz değerli okuyucularım ile paylaşmış, annelik duygusunun ve yükünün yoğunluğundan, kutsallığından söz etmiştim. Annem ve kayınvalidem Nevriye annemin anneler günlerini buradan da kutlamış ve sonra da hastanede basit bir sorun için yatan kayınvalidemin yanına gitmiştim. Nerden bilirdim ki 3 hafta sonra son nefesinde yine onun yanında olacağım ve kabrine koyuluşunu göreceğim! Hayatın gerçekten çok kısa olduğuna ya da yapılacakların bir ömre sığmadığına yine inandım. Kayıp ilk anda şok etkisi yapsa da bir süre sonra kabullenmek zorundayız.