21 Aralık 2011 günü Diyarbakır-Batman arası Bismil yakınlarında bir tır ile midibüsün çarpışması sonucunda gerçekleşen kazada 25 kişinin hayatını kayıp ettiğini ve 16 kişinin de yaralandığını içim yanarak ulusal ve yerel online medyadan öğrendim. Kaza meydana geldikten sonra nedenini ve sorumlusunu aramak neyi çözer ki? O kadar can toprağa girdi, o kadar eve ateş düştü. Trafik kazalarını sık sık duyarız. Ancak bazı kazalar katliam gibi toplu ölüm veya sürekli sakat kalma gibi kötü sonuçlarla karşı karşıya bıraktırmaktadır. Neden ne olursa olsun can kayıpları içimizi burar.

Çağın ilerlemesi ve nüfusun artışına bağlı olarak ülkelerin önemli bir bölümünde trafik büyük sorun olmaktadır. Özellikle birçok ilimizde trafik günden güne içinden çıkılamaz hale gelmiştir. Büyümekte olan kentlerin yeni yapılanmalarında halen park yeri konusuna dikkat edilmediği gerçektir. Fiziksel ortamın dezavantajını yaşarken bazı sürücülerin sorumsuz davranışları, trafiği iyice düğüm yapmaktadır ve araba kullanmayı korkulu hale getirmektedir. 

Bir çocuğun mutlu olabileceği, sevgiyi, sıcaklığı, rahatlığı, huzuru bulacağı tek yer aile ortamı diye düşünülebilir. Ancak her çocuk bu şansı yakalayamamaktadır. Duyarlı olan bazı aile yakınları her ne sebeple olursa olsun evinden uzak kalmak zorunda olan çocuklarla ilgilenmektedirler.  Herhangi bir güvencesi olmayan çocuklar Sosyal Hizmetler Müdürlüğünün himayesi altına alınırlar. Kurum önce sırasıyla çocuğu ailede tutma gayreti gösterir, koruyucu aile taleplerini değerlendirir, evlat edinmek isteyenleri değerlendirir. Bütün bu girişimlerden olumsuz sonuç alınca kurum yalnız konumdaki çocukları tek çatı altına toplar.

Yıllar önce öğrenciliğimde ilköğretim ve ortaöğretimde olan eğitsel kollar vardı. Eğitsel kollardaki seçim ayrı bir heyecandı. Kol Başkanı olmak ayrıcalıktı. Başkanı olduğumuz eğitsel kolun ismini taşırken gurur duyardık.  Meslek hayatına başladıktan sonra o çalışmaların çocuğun kişisel gelişimine, sosyal yaşamına etkisinin oldukça fazla olduğunu gözlemledim. Sorumluluk duygusunun geliştiği, üretkenliklerinin arttığı ve üretkenliklerini de gördükçe mutlu olduklarını, işbirliği yaparak çalışmayı başardıklarını gözlemlemek mümkün. Kol başkanlarında liderlik duygularının geliştiği, özgüveninin arttığı, yine ilk gözlenen özellikleri arasında idi.

Her toplum bilgi toplumu olma yönünde eğitilmiş insan gücüne
daha çok ihtiyaç duymaktadır. Eğitilmiş insan gücünün oluşmasında öğretmenlerin
etkisi oldukça fazladır. Osmanlı zamanında açılan öğretmen yetiştiren okulları,
Cumhuriyet döneminde açılan Köy Muallim Mektepleri, Köy Enstitüleri, Öğretmen
Okulları, Yüksek Öğretmen Okulları ve Eğitim Enstitüleri takip etmiştir. 1982
yılında öğretmen yetiştiren kurumlar Üniversitelere bağlandı ve daha sonra da
lisans düzeyinde Fakülteler haline getirildi. Öğretmenlik mesleği Eğitim ve
Teknik Eğitim Fakülteleri bünyesine alındı.