16 Mart 2020 tarihinden itibaren Covid 19 ile ciddi anlamda dünya mücadele veriyor. Ne kadar hızla dünyayı esir aldığını biliyoruz. 17 Şubat 2020 tarihinde Avrupa’ya seyahat amaçlı gittiğimizde, özellikle hava alanlarında çok az dikkati çekecek kadar maske kullananları gördüğümüzde, doğrusu ilk aklıma gelen normal bir gripten korunmak için maske kullanan hassas insanlar olarak düşünmüştüm. Nerden biliriz ki ondan sonraki 1 ay içerisinde bütün dünya insanları sadece maskeye mahkûm değil, sevdiklerine dahi dokunamayacaklar.

İki yıldır göremediğim, dokunamadığım evlatlarım yurt dışından geldiler. Onlar PSR testi yaptırıp yolculuğa başladılar. Biz anne baba olarak oldukça izole yaşamamıza rağmen sarılamadım, öpemedim. İşte insanı ciğerinden uzak tutan bir tedirginlik. Artık öyle bir hal aldık ki acaba ben çevreme zarar verir miyim endişesiyle uzak durmayı öğrendik.

Bir eğitim öğretim yarıyılının yine sonuna geldik. Uzaktan eğitim sistemini 3 yarı dönem uyguladık. Öğrenci ve eğitimcilere “bu sistemden memnun musunuz?” diye sorulursa,  eminim ki avantajlı ve dezavantajlı yönleri ile anlatılacak çok husus söylenecektir.

Evden ders anlatmanın ve ders dinlemenin, toplantılara iştirak etmenin, yani mekânın öneminin olmaması bir avantajdır. Ancak uzaktan eğitimde yüz yüze eğitim kadar veriminin alınamadığını düşünüyorum. İletişimi zorlasak dahi öğrencilerden geri dönütü almak sınırlı kaldı. Derse katılımı cazip hale getirdiğim halde istediğim katılımın sağlanmaması doğrusu beni üzdü. Yoklama aldığımda genellikle aynı kişilerin katıldığını gördüm. Derse katılımın katkısından yararlanmak isteyen bazı öğrenciler eş zamanlı ders esnasında derse girip listede görünüyorlar, ancak ders sonunda yoklama aldığımda sadece sistemi açıp gittiklerini fark ediyordum. İnanın o davranışları beni sadece dürüst olmadıkları için üzdü. Yüz yüze eğitimde dahi dikkat edilmezse birbirinin yerine sınıfta varmış gibi imza atanlar karşısında adeta infilak ettiğimi öğrencilerim bilir.

Bugün köşe yazısı olarak ne yazayım diye karar vermeden ilk defa bilgisayarımın başına duygularım karmaşık şekilde oturdum. Mayıs ayının benim için duygularımın karıştığı ay olarak düşündüm. Klavyeme dokundum.

Mayıs ayını birçok kişi gibi çok severim.

İlkbaharın en güzel ayı, ağaç yaprakları zümrüt gibi yeşil, özellikle Doğu Anadolu ve Güney Doğu Anadolu Bölgesinin uçsuz tarlalarında topraktan adeta fışkıran yeşillikler üzerinde sarı papatyalar, beyaz papatyalar, kırmızı gelincikler, mor çiçekler, üzerinde gezinen koyun ve kuzular muhteşem tablo sergiliyor.

Her yıl Mayıs ayının ikinci Pazarı annelerin daha çok anıldığı ve onların onurlandırıldığı gündür. Bu özel gün, değerli insanlar içindir.

Anneler günü, anneleri onurlandıran özel bir gün olarak değişik günlerde ve değişik ülkelerde kutlanmaktadır.

Anne ister bir aile bütünlüğü içinde, isterse tek başına olsun, sevginin ve karşılıksız ilginin sembolüdür. Yüzyıllar boyunca bütün toplumlarda ve kültürlerde,  annenin kalbi ve koşulsuz sevgisi her çocuğun okuludur adeta…

Bizleri doğuran, doyuran, sağlıklı bir şekilde büyüten, evlatları uğruna canını bile hiçe sayan, “dünyadaki en iyi ve vefalı” diye başlayan cümleler bile, bir annenin gerçek değerini anlatmaya yetmiyor. Bir annenin varlığı, çocuğu için en büyüktür aşktır. Bebekler hayata gözlerini açtıklarında önce anneleri ile tanışırlar. Onun kokusuna, sesine aşina olurlar ve ömürleri boyunca da çocuklar için annelerin yeri hep ayrı olur.

Son bir yıldır Covid belasından dolayı ayların,  mevsimlerin güzelliğini görmeden günlerimizi geçiriyoruz. Hatta zaman zaman yaz mevsimi de geçti, bir kış daha görmeden, güzelliğini yaşamadan yine geçti diye de hayıflanıyoruz. İşte yine geçen ayların farkına varmadan, ilkbaharın son ayına giriyoruz. 30 gün sonra yaz mevsimi başlayacak.

Her insanın sevdiği, hoşlandığı mevsim farklı olabilir. Bu farklılığa neden ise bazen o mevsimin insanın yaşamına olan etkisidir, bazen psikolojik anlamda etkilenmesidir. Çoğumuz sanırım ilkbaharı daha çok severiz. Hem toprak uyanıyor, hem doğa bir başka güzel oluyor, hem ısınma problemi olanlar için ekonomik bir mevsim, hem çiftçinin hasılat alma heyecanıyla, şevkle koşturduğu zaman. Bahar bir başkadır. Yeni bir yaşamın başlangıcı hissini uyandırdığından olacak ki insanlarda mutluluk hissi uyandırır.