Ülkemiz kültür, sanat ve tarım alanında çok şanslı ülkeler arasındadır. Her bölgeyi temsil eden kültür ve ürün topluluğu vardır. Öyle ürünler veya öyle alanlar vardır ki artık o kentin sembolü olmuşlardır. Kentin ya da bölgenin favori ürünlerinin tanıtılması, iç turizmin canlanmasında büyük rol oynar. Bu amaçla Valilik, Belediye, Üniversiteler, Sivil Toplum  Örgütleri kendi üzerlerine düşen görevleri yerlerine getirmektedirler. Ancak amacına ulaşan ya da “vazifemi yerine getireyim, kalitesi önemli değil” penceresinden bakan organizatörlerin varlığı da bilinmektedir.

Dilencilik bazen rahat kazanç, bazen ihtiyaç, bazen alışkanlık adına, ismini ne koyarsanız koyun sonuçta tasvip edilmeyen bir eylemdir.  Dilenen insanların ihtiyaçlarını karşılamak için çalışamayacak kadar çaresiz kaldıklarından bu yolu seçtiklerini düşünürüz.  Dilenci sayısının fazlalığı o ülkenin ekonomik durumunu anlatır gibi düşünülür ve gelişmiş ülkelerde dilencilerle karşılaşılmayacağını sanırdım. Bu tahminimin tamamen doğru olmadığını gezilerim süresinde gördüm. Evet dilenci sayısının ülkenin gelişmişliği ile doğrudan ilişkili olduğu söylenebilir.  Az gelişmiş ülke, gelişmekte olan ülke ve gelişmiş ülkelerdeki dilenci profillerinin farklı görülmesi mümkün.

Brüksel/Belçika hava alanında artık Türk yolcularıda görmek mümkün.  Kalabalık ortamda birbirlerine seslerini duyurmak için ve Türkçe anlamayanlarıda düşündükleri için olacak ki yüksek ses ile konuşuyorlardı.  İstemeden de  olsa kulak misafiri oluyordum. Gruplar halinde Türkiye’ye gelecek Avrupa yolcuları vardı ve zenci gruplar vardı. Çocuk sayısı oldukça fazla, annelerin sırtına bağladığı bebekleri,  çevrelerinde dolaşan en az üçer, dörder  çocukları  daha vardı.  Yolcuların görünen bagaj tipleri dahi değişmeye başladı torbaları görür oldum. Uçağa biniş zamanı geldi Amerika’da gördüğümüz ip gibi  sıra yok arkamda zenci çocuklu aile, çantam çekiliyor, ayaklarıma basılıyor, çarpıyor.. ben çocukları uyarmak zorunda kalıyorum anneden müdahale yok.  Uçakda çocuk ağlama sesleri, bitmeyen istekleri karşısında bağırmaları ve anne babanın çocuğu güya susturma adına yüksek ses ile konuşmaları yolcuları rahatsız edecek düzeydeydi. Hemen yolcu profili değişmişti.

Brüksel/Belçika hava alanında artık Türk yolcularıda görmek mümkün.  Kalabalık ortamda birbirlerine seslerini duyurmak için ve Türkçe anlamayanları da düşündükleri için olacak ki yüksek ses ile konuşuyorlardı.  İstemeden de  olsa kulak misafiri oluyordum. Gruplar halinde Türkiye’ye gelecek Avrupa yolcuları ve zenci gruplar vardı. Çocuk sayısı oldukça fazla, annelerin sırtına bağladığı bebekleri,  çevrelerinde dolaşan en az üçer, dörder  çocukları bulunuyordu.  Yolcuların görünen bagaj tipleri dahi değişmeye başladı, torbaları görür oldum. Uçağa biniş zamanı geldi Amerika’da gördüğümüz ip gibi  sıra yok arkamda. Zenci çocuklu aile, çantam çekiliyor, ayaklarıma basılıyor, çarpıyor.. ben çocukları uyarmak zorunda kalıyorum, anneden müdahale yok.  Uçakta çocuk ağlama sesleri, bitmeyen istekleri karşısında bağırmaları ve anne babanın çocuğu güya susturma adına yüksek ses ile konuşmaları yolcuları rahatsız edecek düzeydeydi. Hemen yolcu profili değişmişti.

Aynı gün içerisinde üç farklı kıta ve dolayısıyla üç farklı kültürü gözlemek, ilginç tabloların görülmesine fırsat tanımıştı. ABD Detroit Havaalanı yeni ve ek inşaatıyla gördüğüm en temiz, modern ve oldukça büyük bir havaalanı. Büyüklüğünün yanı sıra düzenli ve bina içerisinde hızlı treni var. Birçok havaalanında terminaller arası ulaşımın trenler ile yapıldığını görmüştüm. Ancak bina içerisinde alt katta uçak bekleme salonları ve mağazalar varken, başınızı kaldırdığınızda üst katta çok sessiz çalışan treni görürsünüz.  Yönlendirme levhaları, havaalanı krokileri ve ilan panoları yolcuları net olarak bilgilendirmektedir. Zencilerin yoğun yaşadığı ve dolayısıyla havaalanı çalışanlarının da çok olduğu yer. Pencereden dışarıyı izliyorum yer servisinde çalışanların tümü zenci, iri yapılı insanlar. Ağır bavulları gelen araçtan uçağa geçirenler arasında zenci bayanların da olduğunu fark ediyorum.