AÇILIM SÜRECİ NE OLDU?

Bazı şeyler var ki bedelinin ne olduğu bilinmeden yola çıkılır, hep iyi şeylere sahip olma adına kabullenilir, en kötü ihtimal ile en iyi ihtimal yan yana düşünülerek yol alınır. İşte başlatılan açılım sürecide acaba?,  acaba? Diye başlanılan bir süreç değil miydi?  Bu kadar gencimiz şehit oldu, çocuklar babasız kaldı, eşlerin boynu bükük kaldı, annelerin yürekleri dağlandı. Özellikle güvenlik güçlerinde görev yapan eşini, çocuğunu, babasını yolcu eden aile bireyleri hep içleri buruk değil miydi? Her ne ise gecenin karanlığından yararlanıp kaçanların yaptıkları yanlarına kalanlar az mıydı? Terör olayları yıllardır bitmedi. Hatta bazı mevsimlerde daha çok arttı. Yıllarca devam eden olayların acısı içimizi yaktı.

Bazı kesim askeri başarıyı yetersiz gördü. Bazı kesim askeri başarının siyasi otorite desteğindeki zayıflığı olarak yorumlanmaktadır. Yaklaşık 16 ay önce başlatılan çözüm sürecine bu defa sarıldık. 16 ay önce bu sürecin konuşulmaya başlandığı bilinse de Abdullah Öcalan’ın 2009  yaz aylarında devlete sunduğu yol haritasının içeriğinde belki de açılım süreci vardı. Bu girişimden sonra Habur kapısındaki ayıbımız olan zafer havasından sonra böyle bir istek dile getirilmemişti. Ancak İmralı ile bağların kopmaması, ziyaretlerin gerçekleşmesi yol haritasının devam ettiğini anlatmaya yetmiştir. İmralı’dan gelen istek doğrultusunda barış sürecine uyum sağlandı gibi görünmeye başladılar. Barışın silahların gölgesinde olmayacağı varsayımı kabullenildi, gösterildi! Barışın içeriğinde ne vardı? Anladığım kadarıyla sadece istem vardı. Ne verildiğini anlayamadım halen. Medyadan öğrendiğimiz kadarıyla meclis, belli bir bölge (eyalet), bütçe, bayrak, PKK’ya itibar, İmralı’dakinin serbest bırakılması, Kürtçenin resmi dil statüsüne sahip olması gibi istekler vardı. Bazı ifadelerden sadece Türk ifadesinin kaldırılması ya da yanına Kürt ifadesinin eklenmesi gibi istekler vardı. Oysa ayrım olmadan onlarca yıldır aynı haklardan yararlanan toplum değil miydik? Başkalaştırmak neden?

16 aydır bekliyoruz. İstedikleri yavaş yavaş yerine getiriliyor. Peki ulus ne kazandı. Evet bir süre şehit haberi almadık. Sonra çok azda olsa şehit haberi sadece TV kanallarında kısa ve önemsiz haber sınıfında sanki de duyurmamak için verildi. Basına sızdırılmayan huzursuzluklar devam etti.

PKK acaba yen bir açılım  peşinde mi? Ne kazanç sağlandı? Yine yıllar öncesinde olduğu gibi yollar kesiliyor, adam kaçırılıyor bu defa daha çirkin ve acı olan çocuklar kaçırılıyor. Diyarbakır- Bingöl yolundaki araçlar terör örgütü mensupları tarafından durdurularak kimlik kontrolü yapmaktalar. Trafik akışını kısmen engelleyebilmek için yolu hendekle ayırıp sonra kapatıyorlar. O tarafa seyahat etmeyi planlayanlar için caydırıcı bir tablo. O bölgedeki devletin temsilcileri, hükümet elçileri nerede? Yol güvenliğini sağlamakla mükellef İçişleri Bakanlığı’nın bilgisi yok mu? Neden müdahale edilmediği anlaşılmamaktadır. Bu ne demek? “Bölgede daima etkiniz”, istediğimiz anda ortalığı kan gölüne çeviririz” mesajı veriliyor.

Yol kesmeler sıradan olay olarak görünüyor. Oysa geçmiş yıllarda yol kesilerek araçlarda kendilerince seçtikleri kişileri öldürdükleri veya dağa kaçırdıklarını biliyoruz. Yavaş yavaş ve kulağı alıştırarak eylemlerin başlaması kaçınılmaz olmasın. Ya örgütün vergi adı altında aldığı haraç miktarı artmasına ne demeli. Haraca bağlanan kuruluş ya da kişilerden aldıkları meblağı artırmaktalar. Bölgede okul, hastane, baraj gibi inşaatları yapanlardan susmaları için mutlaka haraç aldıkları bilinmekte işte bu meblağın %10 lardan % 20 lere çıktığı söylenmektedir. Kuruluşlara ait araçlar yakılmaktaydı, halen aynı eylemlere devam edilmektedir. Ne, nasıl düzeldi gören var mı?

İş ve dış mihraklar Türkiye’ye bir darbe daha vurmak amacıyla lokomotif görevini yapan ülkemizi çökertme entrikalarına devam etmektedirler. Açılım adı altında geri dönülemeyecek bir noktaya gelmemek için ülke vatandaşları ve yöneticileri olarak uyanık olmalıyız.