ATATÜRK LİSESİ MEZUNLARININ BULUŞMASI

Bir çocuk doğar, aman yürümeye başlasa deriz. Yürümeye başlar bir de kendisini ifade edecek kadar konuşsa deriz. Okula başlasa deriz. Okula başlar, dağ gibi sınavlar zinciri başlar. Çocuğumuz başarılı olmalı diye düşünürüz. Hiç bitmeyen heyecan, zamanı kovalamaca ve telaş başlar. Çocuk ruhu ise hep küçük kalacağını düşünür. Bulunduğu anın güzelliğini pek fark etmeden bir an önce büyümek annesi ya da babası gibi davranmak ister. Yıllar yılları kovalar insanlar zaman şeridi üzerinde yol alırlar.

Bazen çocukluk ya da üniversite dönemlerindeki arkadaşlarını gördüklerinde gri olan saç renkleri, bozulan vücut yapıları, yüzdeki çizgiler öğrencilikten sonra geçen sürenin izlerini anlatır. Arkadaşların yanlarındaki çocukları, torunlarını görünce “vayyyy bee……..”bu kadar zaman geçmiş mi? diye kendi kendine sorular sorulsa da ilerleyen yaşı kabullenmekte zorlanılır. Ne olursa olsun ne güzeldir yılların eskitemediği arkadaşları görmek, ne güzeldir dostları görmek.

İşte Elazığ Atatürk Anadolu Lisesi öğretmenleri 3 yıldır eski mezunları buluşturma adına çok güzel etkinlikler yapmaktadırlar. Bu yıl yine 2 Haziran tarihinde yapılacak mezunları buluşturma programı için okul idarecileri ve bir grup öğretmen aylardır hazırlık yapmaktadırlar. Ben de adı geçen okulun mezunu olduğum için etkinliklerden haberdar oluyorum. O kadar ciddi hazırlıklar yapılıyor ki aylar öncesinden mezunların adresleri araştırılarak ulaşılmaya çalışılmaktadır. Çok da başarılı olduklarına inanıyorum. Örneğin; 28.05.2013 akşamı yerel bir radyoda yaklaşık 4 saat süren bir programda 2 Haziran tarihinde yapılacak etkinliklerden söz edilirken, eski mezunların katıldıkları yoğun telefon trafiği yaşandı. Yurt içi ve yurt dışından telefon ile programa katılarak öğrencilikleriyle ilgili hatıralarını paylaştılar. Arayanların birçoğu bürokrat, iş adamı statüsündelerdi. Aynı lise mezunlarından milletvekili olarak telefon ile programa katılanlar vardı. Radyo programını dinlediğimde bir an kendimi lisede öğrenci gibi hissettim. Aynı ya da benzer duygular, gözlemler, hatıralar fazlaydı. Ancak mevki ve çocuk, torun sayısı söylendikçe geçen yıllar yine film şeridi oldu gözümde.

Bu tarz etkinlikleri düzenlemek çok zahmetli bir o kadar da takdire şayan etkinliklerdir. Yılların farklı yerlere savurduğu mezunlarının bir araya toplanması, paylaşımların olması, ortak paydada buluşturulması katılımcılara çok heyecan verecektir. Buluşurken bazen hayret dolu, bazen özlem dolu, bazen meraklı bakışlar anlam bulacaktır.

Bu tarz etkinliklerin bir başka yönü de mezun olmuş ve önemli kadrolarda çalışan eski öğrencilerin okullarına yapabilecekleri fiziksel mekan desteğini, maddi ve manevi desteklerini vermeleridir. “Gözden uzak gönülden de uzak” misali yıllardır uzak kaldıkları okullarına gelen eski mezun öğrencilerinin kül tutmuş hatıralarının canlanmasıyla birlikte okulları için yapacakları yaptırımların çok da iyi olacağına inanıyorum.

Bu etkinliklerin artırılması insanların kaynaşmaları ve kurumun devlet elinin dışından da güçlenmesi için önemlidir.