NEREDE ATATÜRK LİSESİ

24 Ocak 2020 Elazığ depreminden sonra halen devam eden yıkımlar yüreğimizi buruyor, gözlerimizi ıslatıyor, hayal dünyamızı sislendiriyor. Aradan 11 ay geçti, gün yok ki yıkım nedeniyle sokaklar trafiğe kapatılmasın. Gün yok ki yıkımlardan dolayı sokaklar toza gömülmesin. Gün yok ki yıkımların akıbetinin ne olacağı tartışılmasın!

Deprem sonrası mağdur olan ailelerin bazı sorunları basına yansıyor ve oradan takip edebiliyoruz, ayrıca bire bir tanıdıklarımız, görüştüklerimiz de var. Her bir aile ayrı acı öyküye sahip ve beklenti içerisindeler.

Evler yıkıldı, resmi binalar hasar gördü. Daha önceki köşe yazılarımdan birisinde Elazığ Ortaokulu’nun yıkılışındaki hataları hatta vurdumduymaz halleri yazmıştım. Bina hasar görmüştür diye yıkım gerçekleştirilecek ise klimaların sökülmemesi dikkat çekiciydi. Okul içerisine girilmeyecek durumda olunsa dahi, dışarıdaki üniteler alınabilirdi. Ana üniteler yıkım esnasında iş makinaları ile darmadağın edildi. Yazıktı gerçekten yazıktı… Devletin malı, parası neden değersiz görülüyor.

Elazığ Ortaokulu yerine tekrar okul yapılması için Elazığlı ve Elazığ’ı seven bir iş insanı aynı yerleşkeye 24 derslik bir okul için temel inşaatını başlatmıştı ki ani karar ile durduruldu. Nedeni de Elazığ Ortaokul ve Atatürk Lisesi yerleşkelerinin Fırat Üniversitesine devredilmesi. Fırat Üniversitesi iki okul yerine Diş Hastanesini yerleştirecek.

Hastaneye halk geldiği için kampüs içerisine girmeden hastaneye girişinin sağlanması düşünülmüş olabilir. Tıpkı Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi gibi. Bu kısmı anlıyoruz. Peki, her iki okula giden ilköğretim ve ortaöğretim öğrencileri nereye gidecekler? Elazığ Ortaokulu ve Atatürk Lisesi için Zafran’ın alt tarafı tepede yer verildiği haberi yaygın.

El insaf o tepeye çocuk yaştakiler nasıl yürüyebilecekler, mesafe uzak. Bu her iki okula gelen öğrenciler Fevzi Çakmak Mahallesinden, Üniversite Mahallesinden, Yeni mahalleden, Kültür mahallesi kuzey taraflarından geliyorlar. Ayrıca çoğunlukla ekonomik durumu iyi olmayan öğrenci sayıları oldukça fazla. Bu öğrenciler için servis ücreti de ailenin üzerine ayrıca kambur olacak. Zafran alt tarafı yürüme mesafesi olmadığı gibi oldukça tenha bir yol. Çok yakında oturan aileler yine çocuklarını güvenlik korkusuyla gönderemezler. Önerilen yer Kuzey İmar yolu üzerinde. Aileler nasıl huzurla gönderebilirler? O çevrede yer tahsisi yapılabilir. Diş hastanesinin girişi Kuzey İmar yolu üzerinden verilebilir. Vatandaşın kolay ulaşımı için Diş hastanesi yol üzerinde düşünülmüş ise peki 11-12 yaşındaki çocuk Zafran diplerine nasıl gitsin? Yer değişikliği düşünülmüş, ancak alınan yer eğitim kurumudur. Uygun olmayan yere okulun yapılması yüzlerce öğrenci ve aileleri sıkıntıya sokacaktır. Belki okulların öğrenci sayıları da azalacaktır.

Her gün okula gidip gelen öğrencinin mi ulaşımı kolay olmalıdır? Yoksa belki birkaç yılda bir diş hastanesine gidecek vatandaşın mı ulaşımı kolay olmalıdır? Gönül ister ki hiç kimse mağdur olmasın. Ama seçenek sunulacak ise!

Bu ulaşım sıkıntısı hem okullardaki öğrenci sayısını azaltacak hem de ulaşım için servis ücreti gibi maddi yük bindirecek, aileleri yol bakımından kontrolü kayıp etmenin stresini yaşatacaktır.

Bir de geçmişine bakalım. Atatürk Lisesi 1967-1968 eğitim öğretim yılında ortaokula dayalı olarak eğitim-öğretime açılmıştı. Elazığ’ımızın en eski ve en köklü ikinci genel lisesiydi. 1967-1968 ikinci lise kuşağı dediğimiz gençliğin %60’ı bu okulda okudu ve mezun oldu. İlimizde Atatürk ismini taşıyan lise bulunmadığından büyük önder Atatürk’ün ismi verilmişti. Okulumuzun ortaokul kısmı 1968 yılında inşaatı tamamlanan ve 1968-1969 eğitim öğretim yılında açılan Elazığ Ortaokuluna devredilmişti. Bundan sonra Atatürk Lisesi genel lise olarak eğitim-öğretimini sürdürmüştü. 1970’li yıllarda Türkiye’de yeni uygulanan deneme lisesi modelini de birkaç yıl uygulamıştı.

1969-1970 yılları arasında okulun ilk defa müdürlüğünü Bekir Yılmaz müdürüm yapmıştı. 1970-1975 yılları arasında okul müdürümüz Sayın Naci Onur hocam idi. O yıllar arasında ben de Atatürk Lisesinde öğrenciydim. Atatürk Lisesi mezunu olmanın her zaman onurunu yaşadım. Eğitim öğretimin kaliteli olduğu zamanlardı. Bizim devremizde dershane veya özel ders almak gibi lüksümüz yok gibiydi. Hali hazırda halen irtibat halinde olduğumuz Matematik öğretmenimiz Melahat Kiziroğlu hocamız, Kimya öğretmenimiz Yaşar Büyüker hocamız, Edebiyat öğretmenimiz Temel Yazıcı hocamız, Tarih öğretmenimiz Şevket Özbay hocamız, Coğrafya öğretmenimiz Fadlı Özbay hocamız ve yine coğrafya öğretmenimiz Allah Rahmet Eylesin Müjgan Turgan hocamız ve çok değerli, makamını dolduran okul müdürümüz Sayın Naci Onur Hocamın emekleri azımsanamaz. Öğretmenlerimizin okulumuza kazandırdıkları vizyon mükemmeldi.

Okulda öğretmenlerimizin verdikleri bilgi ve kendi çabamızla oluşturduğumuz donanım ile sınavlarda başarı gösterdik ve şu an birçoğumuz ülkemizde farklı yerlerinde görev yapıyoruz.

Kaliteli eğitim veren okul elbette iyi intiba bırakmıştı. Ancak ilerleyen yıllarda aynı başarı grafiğini gösteremedi. Sosyal bir çalışma ile nedeni anlaşılabilir. Ancak ilk gözlem şu ki; Genel olarak üniversite sınavına hazırlanan öğrenciler yoğun ders çalışma programı içerisinde etüt merkezleri, özel dersler halkası içerisinde dolaşırken Bulunduğu yerleşke ve sayısı artan okullar karşısında eski başarıyı yakalayamaması doğal sonuçtur.

Sonuçta geçmişi olan Elazığ Lisesi, Atatürk Ortaokulu, Elazığ Ortaokulu, Atatürk Lisesi korunmalıdır. Doğal afetlerden dolayı zarar görüp de onarılamayan eğitim kurumlarının yerine yenisi inşa edilmelidir.

Üniversite Mah. Yahya Kemal Caddesi yani Atatürk Lisesinin bulunduğu cadde her iki okulun bahçe duvarları içeriye çekilerek son 1 yıl içerisinde genişletildi. Olması gereken de oydu zaten. Genişletilen cadde hem trafiği rahatlattı hem de çok şık oldu. Bütün bunlara rağmen o okulda anıları olan bizler o okul bahçesinde anılarımızı aradık.

Yerleşke Üniversiteye verilse de bizim, Okullar yerleşke içerisinde kalsa da bizim. Ama yine de yapmayın, etmeyin, başka formül bulun Elazığ’ın eski okullarını koruyun, dişinden tırnağından keserek çocuklarını okula gönderen gariban anne babayı yeni arayışlar içerisine sokmayın.