ÖZEL GÜNLER

Evet bu haftaki köşe yazımın konusu için gündem sıcak. Merakla beklenen seçim ve sonuçları, LYS’ler, babalar günü ilk akla gelenler. İnsanlar heyecanlı, iki kişi bir araya gelse hükümeti kurup, bakanları da tahminen atayıp sohbetimizi heyecanla, hatta bazen karşıda konuşanın fikrine saygı duymadan konuşmanın ses tonunu yükselterek adı sohbet ise devam ettiriyoruz. Hükümet kuruluncaya kadar hayallerimiz bitmeyecek… Bekleyelim görelim. Bu hamur kıvama gelmesi için daha çokkkk su isteyecek.

  Pazar günü  (22.06.2015) yine anlamlı bir gündü. BABALAR günüydü. Bana göre anneler günü kadar günler öncesinden sosyal medya ya da görsel medyada yer almasa da son yıllarda daha fazla işlenmeye başlandı. Babalar günü, anneler günü, sevgililer günü, öğretmenler günü (birçok mesleğe ait gün var artık) gibi özel günler batı penceremizden bakıp özenerek aldığımız günler mi? Sadece özenti mi? O günleri anmak kendimizi modern hissetmek demek mi? Özel günler yoksa bize yük mü bindiriyor? Sorular sıralanabilir ve cevaplar göreceli olacaktır.

Bana bu günlerden hangisi anlamıdır diye sorulsa, öncelikle anneler ve babalar günü derim.  Ardından öğretmenler günü derim, ama hâlihazırda olan öğrencilerden değil de mezun olup okuldan ayrılan öğrencilerden gelen kutlama mesajları yani anımsanma mutlaka çok anlamlı olur.

Özel günlerde piyasa canlanıyor, yeni yeni sektörler oluşuyor. Hediye alma yarışı başlıyor. Bazı anlamda aşırıya kaçınca bu hediye alma yarışını eleştirmemek mümkün değil. Özellikle öğretmenler gününde sınıfta farklı ekonomik güce sahip çocuklar arasında burukluk hatta çocukta çöküş yaratacak hediyelerin alınmasına öncelikle idare ve öğretmenin kişisel kararı ile engel konulmalıdır. Ama öğrencinin yüreğindeki sevgiyi ve heyecanı söndürmeyecek hediye standardı konulabilir. Ne olabilir? Öğretmenine yazacağı mektup olabilir, öğretmenine yazacağı şiir olabilir. Kısaca duygularını aktaracağı metin olursa bütün hediyelerden daha üstündür.

Anneler Günü her Mayıs’ın 2. Pazarı ve Babalar Günü her Haziran ayının 3. Pazarı kutlanmaktadır. Bazen bas bas bağırırız. Anneler veya babalar sadece yılda bir gün mü hatırlanıyor? Herkes için anne ve babası değerlidir. Hiçbir çocuk onları sadece yılda bir gün hatırlamaz. Ancak o günün özelliği vardır, kutlama anlamında o gün özellikle birlikte vakit geçirilmeye gayret edilmektedir, en azından o günkü ziyaret daha farklı anlam taşımaktadır. Özellikle yaşlı anne babaların bu ortamlardan çok daha mutlu olduklarını görmekteyiz. Sadece herkes kendi anne babasını ziyaret etmiyor, bazen toplu yaşanılan yerler de ziyaret edilmektedir. Huzurevi, düşkünler yurdu gibi yerleri çok istememize rağmen pek ziyaret edemiyoruz. Gün güne sarkıyor. Ama böyle özel gün olunca vesile olmuyor mu ziyarete? Gözleri kapıda kalan yaşlıların bu özel günlerden çok mutlu olduklarını biliyoruz. Varsın evladı kendisine kanını canını veren anne babasına bu özel günlerinde alabildiği hediyeyi de alsın. Alan da mutlu veren de mutlu!  Çam sakızı çoban armağanından da öteye geçmemektedir zaten. Baba çocuğuna bir bağ bırakır, evlat babaya bir salkım üzüm verse işte baba için mutluluk değil midir?

Bazıları bu özel günleri eleştirebilir, belki dış mihraklı olduğu için bazılarınca benimsenmeyebilir, belki kendilerine iş çıktığını düşünürler, belki sosyal yapısına uygun değildir, belki yokluğunu hissettikleri yakınları olmadığı için buruklaşırlar, belki sadece maddiyat ile özdeşleştirirler… Herkesin fikrine saygım var. Ancak kişisel düşüncem; uyduruk günler çok olabilir, ama eşler için hayatlarının birleştiği evlilik yıldönümleri, anneler ve babalar günü, eğitimimizde tuğlaları dizen öğretmenlerimiz unutulmasın. Bu birkaç özel gün kutlansın yani hatırlansın, o insanların birbirleri için değerli oldukları hissettirilsin, işte en büyük hediye bu anlamlı günlerde duygu aktarımıdır.

Çok yüce bir görevi karşılıksız yaptıkları için bütün anne ve babaları saygı ve sevgiyle selamlıyorum.  Sağlıkla, huzur dolu günler ile özel günlerini tekrar tekrar yaşamaları dileğiyle…