SİİİRT’İ ZİYARET

2007-2008 içerisinde Siirt’e sık geliş gidişlerde yol boyunca çevreyi gözlemlerdim. Yol yapımlarının hızla ilerlediğine şahittim. Ayrıca dolmuş yolculuklarında halk ile iç içe olmak, onların özelliklerini kısmen tanımama yardım ediyordu ve kendime dersler çıkarıyordum. Her mevsim yol boyunca doyumsuz manzaraları görmek mümkündü.  Örneğin; Elazığ Hazar Gölü’nden geçerken karlı havalarda masmavi bir göl, bazı kısımları kar ile örtülü iken üzerine vuran güneşle parlayan büyülü göl görüntüsü, bazı yerlerde dağdaki çamların üzerindeki karların sergilediği beyaz görüntü muhteşemdi.  Mavi, yeşil ve beyazın buluştuğu harika manzara unutulmazdı. Siirt’e kadar Elazığ Maden ilçesinden sonra arazi engebesiz, yükselti yok denecek kadar. Ancak beni yol boyunca etkileyen bir üçgen var ki Veysel Karani Hazretleri’ne giden yol, Kurtalan tarafından gelen yol ve Siirt’e ayrılan üçgendir. Kurtalan tarafından gelişte tatlı rampadan Başur çayı ve çevresindeki yeşillik bana hep huzur vermiştir.

Geçen hafta Siirt’te geçirdiğim günler, beni 4 yıl öncesine götürdü. Orada yaptığımız etkinliklerdeki dostlarımı gözüm aradı. Anılarım tazelendi.  Zaman ne de çabuk geçmişti! Geldiğim tarih itibarıyla eğitim öğretimin bittiği zamana denk geldiği için birçok dost ve arkadaşımı göremedim. Zaten bazı dostlarımızın da tayinleri çıktığı için zaten Siirt’ten ayrılmışlardı. Orada beni misafir eden arkadaşlarımla hoşça vakit geçirmenin tadına vardık.

Eşimin basın mensuplarını ziyaret gezilerinin bazılarına ben de katıldım.  Ziyaret ettiğimiz gazetelerden biri de Umut Gazetesi idi. Umut Gazetesi benim Siirt’teki evim demekti sanki. Gazete yayın Müdürü Sayın Ayhan Mergen’in  samimi karşılaması sohbet süremizi uzatmıştı. Bu arada sohbet süresince yeri geldikçe kullandığı Arapça deyimlerinden feyiz aldım. Beklentim o dolu dolu anlamlı deyimlerin birçoğuna ulaşmak olduğunu kendilerine söyledim.

Siirt’i 4 yıl önceki haliyle kıyasladığımda önemli değişiklerinden birisinin temizlik olduğunu fark ettim.  Caddelerdeki çöplerin daha toplu olduğunu gördüm. Kurtalan’da çevre yolunda modern binalar yükselmiş. En önemlisi sokakta başıboş gezen ineklerin sayısı yok denecek kadar azdı.

Siirt’ten ayrılmış olsam da yerel gazeteleri günlük okurum. Gazetelerde öncelikle Sayın Vali Musa Çolak’ın ve saygıdeğer eşleri Gülsüm Çolak’ın etkinliklerini ve halkı birleştirici faaliyetlerini görmezden gelmemiz asla mümkün değildir. Bu ziyaretimizde Sayın Valimize nezaket ziyaretinde bulunduk. Değerli vakitlerini almamak için 10-15 dakika gibi düşündüğümüz ziyaret süresi Sayın Valimizin babacan, çok yönlü özellikleri, donanımlı yapısıyla,  insana verdiği değeri anlatan sohbetleriyle oldukça uzadı. Kendilerine bu yaklaşımlarından ötürü teşekkürlerimi arz etmek istiyorum.

İdareci eşlerine çok iş düştüğünü biliyorum. Bu sorumluluğun bilincinde olan hanımlar eşlerini tamamlamaktadırlar, özeliklerine özellik katmaktadırlar. Çalışılan bölge küçük ve gelişmemiş ise halkın bu tür sosyal etkinliklere daha çok ihtiyacının olacağı aşikârdır. Bu nedenle amir eşlerinin pasif kalmaları beni üzer. Hanımların konferanslara olan ilgilerini 2008 yılında Kurtalan’da düzenlediğimiz Üniversite Kadın Kolları Yönetim Kurulundaki arkadaşlarımla “Kadın ve Aile” isimli panelde şahit olmuştum. Bu panelin sonunda biz konuşmacıları bireysel soru yağmuruna tutmuşlar ve başka konferans konuları için bize konu başlıkları dahi söyleyebilmeleri, doğrusu beni mutlu etmişti. Bu etkinliklerin dinleyiciler için bir paylaşım platform olduğunu anladık. Ayrıca sosyal etkinliklerin insanları kaynaştırdığı gerçeği vardır.

Yine bu anlamda Siirt’i şanslı görüyorum. Sayın Valimizin değerli eşleri Gülsüm Çolak Hanımefendinin özellikle hanımlar ve çocuklar için yaptığı hizmet takdire şayan. Bir hanım olarak kendilerine teşekkür ediyorum ve ümit ediyorum ki bu tür faaliyetler Sayın Gülsüm Çolak’ın başkanlığında diğer kamu kurum ve kuruluş amirlerinin eşlerinin yoğun katılımı ile daha da artar ve sosyal paylaşım ve halkın birlikteliği tabana kadar daha çok iner.